Ziezo, het is de laatste keer dat ik in qwerty een stukje blog schrijf. Het is daarna weer aan het jonge koppel.
We zitten nog in San Juan del Sur waar ik al drie keer langosta heb gegeten. Zeevruchten zouden voor heel veel dingen goed en stimulerend zijn...
Gisterenavond dineerden we heel erg chique in Pelican Eyes, een resourt bovenop een heuvel. Schitterend.
Het stormt hier ondertussen: Wel een hete storm, bij nagenoeg blauwe hemel en dertig graden.
Vertelde ik al dat de Nicaraguanen doorgaans geen geld hebben voor zwemkledij en dus met de hele familie op het stand arriveren, alle waardevols uit de zakken halen en met al hun kleren de zee instappen? Daar spelen ze dan een uurtje in het water, waarna ze op het strand gaan opdrogen. Heel raar.
We kwamen naar hier met de Chicken Bus zoals ze dat noemen. Dat zijn van die oude Amerikaanse schoolbussen waarin plaats is voor ongeveer 50 mensen, maar we zater er met 150 in, denk ik. Een belevenis op zich...
Morgen donderdag is onze laatste dag in Granada, met boodschapjes en laatste bezoekjes.
's Avonds zullen we zekereen paar cocktails drinken ten afscheid. Met dankwoorden voor het jonge koppel dat de oudjes zo heerlijk heeft opgevangen, met woorden van
bewondering voor wat ze hier allemaal doen, en met een Tot Weerziens, want op 7 maart landen Jan en Eva weer in Belgenland.
Nicaragua was een heel erg leuke en boeiende belevenis. Ik kan iedereen aanraden eens naar hier te reizen.
Groeten van Katrien en van Den Ouwen.
Dank aan Jan en Eva
Besos
