We zijn tweede kerstdag, en dit moet zowat de heetste dag van mijn leven zijn. Het is hier weer de oude heer van Eva. Eva is met moeder Katrien aan het boodschappen, Jan staat in deze hitte een huis te bouwen. Goed zot!
We gingen de bouwwerf en de school waar Eva werkt bezoeken: een wandeling langs een lange schaduwloze straat. Aan weerszijden huisjes van hout en karton en golfplaten met daarin hele grote gezinnen, kippen en soms een varken dat aan de leiband op straat ligt.
Iedereen ziet ons voorbijwandelen, de bleke westerlingen, iedereen roept van ver 'Hola Eva¡' af en toe roept een kerel dat Eva mooie ogen heeft, en dan kijk ik even streng en zij zegt vriendelijk: dat is mijn vader. En weg is die snoodaard. Haha.
Het zweet gutste van mijn atletische rug wanneer we de werf bereikten waar Jan aan het werk was met Bismarck.
Mooie voornaam hee. Ze hebben hier de gekste voornamen, veelal Amerikaans getint. Ik ken hier ondertussen een Brenda Lee en een Michael Douglas. Dat zijn hun voornamen hee!
Jan werkt aan een reeks huisjes die op de grond van een Spaanse mecenas worden opgetrokken. De mensen uit de kartonnen woningen kunnen intekenen voor zo een
huis. Dat kost hen 1050 dollar. 50 dollar voor de grond, duizend dollar voor de woning. En die mogen ze afbetalen a rato van 5 dollar per maand. Voorwaarde:
er moet wel iemand van de familie mee helpen aan de bouw. Leuk project vind ik.
500 meter en drie liter zweet verder is het schooltje waar Eva meehelpt. Leuk, zo midden het niets. Ze praat er met enthousiasme over, en de kinderen verafgoden
haar, zie ik. Blij dat te zien.
En dan sleurde mijn dochter ons nog een kilometer verder mee naar een unieke vlindertuin van een extravagante Amerikaanse onderzoeker. Ik moet er heel slecht hebben uitgezien, want hij bood ons aan om ons naar huis te voeren in ruil voor een
pint.
Het is nu vier uur 's namiddags, de dames winkelen nog altijd, ik zit met een wit wijntje onder een grote ventilator te tikken. Straks komt Eva foto's voor deze
blog inladen:
Ik ga een wijntje bestellen en de lezer het allerbeste toewensen. Morgen vertrekken we op mini-trip naar Leon, de tweede stad van het land. Ik ben benieuwd.
