Verovering Costa Rica

De verovering van Costa Rica is begonnen. Naar goed gewoonte onder de regen. Dzjeeezes!!! Wat een verschil met Nicaragua!
Ten eerste de mensen zelf al. Veel Westerser van gelaat, kapsel (vrouwen met kort haar) en kleren. Ten tweede de wegen en de huizen: gladde asfalt zonder putten, met veel meer betonnen huizen in schijnbaar betere staat. Ten derde de transportmiddelen: auto's i.p.v. paarden en karren, grote, nieuwe traktors en geen afgedankte schoolbussen als publiek transportmiddel. Hier hebben ze geld. Niet moeilijk dat er 500.000 Nica's hier komen om te werken.

Na de Nica's is er nu de Belgische invasie. De landtroepen (Eva en Jan) vertrokken met hun landingsboot (en de nodige stempels in hun reispas) uit San Jose, Nicaragua. De crocs, drogende schildpadden, apen, aalscholvers, reigers (met en zonder kleur), ijsvogels en ander waterpluimvee omzeilden we met het grootste gemak. De landing was een fluitje van een cent. Er werden geen slagen uitgedeeld, wel stempels.
We namen een bus in beslag en later nog een andere. De bevolking verwelkomt ons en we werden zelfs direct uitgenodigd om te blijven overnachten. Gefortuneerde aankomst in La Fortuna. Uiteraard insisteerden we om de overnachting te vergoeden. Kwestie van de bevolking aan onze kant te houden.

We komen hier een paar dagen op kracht en stoten dan door naar de hoofdstad, San Jose. Wij proberen daar het vliegveld in handen te krijgen, gesteund door de luchtlandingstroepen (Lotte en Karen - twee stoten, dus luchtstoottroepen!?).
Op uitdrukkelijke vraag van de Belgische legerleiding: gelieve hier niets van door te vertellen. Deze info is uiterst geheim en elk lek brengt de gehele operatie in gevaar!